ارزیابی ارگونومیک خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارگران کارخانه سیمان به روش QEC

آسیب های اسکلتی-عضلانی مرتبط با کار در اثر تخریب تجمعی بافت، تاندون و مفاصل رخ می دهد. پیشگیری از آن مستلزم ارزیابی و اصلاح وضعیتهای کاری می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی-عضلانی ناشی از کار به روش QEC در سال 1390 انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 12 پست کاری و در مجموع 162 کارگر انتخاب شدند. به منظور ارزیابی خطر ابتلاء به اختلالات اسکلتی- عضلانی از روش QEC و داده ها با نرم افزار SPSS-17 و آزمونهای T-test، ANOVA وX2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش: میانگین سن، سابقه کار و BMIافراد مورد مطالعه بترتیب22/7 ± 03/37 سال و 53/6 ± 14/12سال و 88/3 ±22/26 می باشد. بیشترین درصد و امتیاز سطح مواجهه به ترتیب برای اندامهای کمر (3/33% و بسیار بالا(56-41))، مچ دست/دست(7/32% و بالا(40-31))، شانه/بازو(7/32% و بسیار بالا (56-41))، گردن (7/40% و امتیاز متوسط (10-8)) و کل بدن(5/39% و در سطح ریسک 4 بیش از 70%) که بایستی اقدامات اصلاحی بی درنگ انجام گیرد. نتایج آزمون کای دو نشان داد که بین امتیاز سطح ریسک کل QEC با امتیاز سطح مواجهه در نواحی چهارگانه بدن(گردن، کمر، شانه/بازو و مچ دست/دست) در جامعه مورد پژوهش ارتباط معنی داری وجود دارد (05/0> P).
با توجه به نتایج مطالعه، پوسچر نامناسب بدن، اعمال نیرو، حرکات تکراری، ارتعاش، استرس باعث بالا رفتن خطر ایجاد اختلالات اسکلتی- عضلانی در صنعت مورد مطالعه بالا می باشد. بنابراین انجام مطالعات بیشتر و همچنین انجام مداخلات ارگونومیکی به منظور کاهش سطح ریسک در واحدهای با ریسک بالا، ضروری می باشد