کاردیومیوسیت های مشتق از سلول های بنیادی ترانسفکت شده ی جنینی موش: مدلی مناسب برای بررسی توکسیسیته ی داروها

دوکسوروبیسین در درمان انواع سرطان ها مصرف می گردد. اما سمیت قلبی، مصرف آن را محدود ساخته است. برخی مطالعات نشان داده اند که کورتیکواستروییدها باعث محافظت قلبی می گردند. در این مطالعه با استفاده از کاردیومیوسیت های مشتق از سلول های بنیادی جنینی ترانس ژنیک موش اثرات دگزامتازون در کاهش توکسیسیته ی ناشی از دوکسوروبیسین بررسی شد.
سلول های قلبی خالص شده ی مشتق از سلول های بنیادی جنینی ترانس ژنیک موش (RB1-αMHC) با غلظت های مختلف دوکسوروبیسین به مدت 24 ساعت تیمار شدند، تا غلظتی که باعث کاهش 50 درصد حیات سلول های قلبی می شود برای استفاده در مراحل بعدی به دست بیاید. سلول ها در 3 گروه قرار گرفتند: گروه شاهد، گروه دوکسوروبیسین 5 میکرومولار به مدت 24 ساعت و گروه دگزامتازون 10 میکرومولار به مدت 24 ساعت قبل از دوکسوروبیسین 5 میکرومولار به مدت 24 ساعت. گروه ها از نظر ضربان با میکروسکوپ فاز کنتراست و درصد حیات با MTS Assay و از نظر بیان ژن با استفاده از تکنیک RT-PCR (Real time- polymerase chain reaction) ارزیابی شدند.
غلظت 5 میکرومولار دوکسوروبیسین به عنوان حداقل غلظتی که باعث مرگ 50 درصد از این سلول ها می گردد، به دست آمد. در گروه اول تیمارشده با دوکسوروبیسین و غلظت 10 میکرومولار دگزامتازون اثر محافظت کننده بر حیات سلول های و بیان ژن های قلبی دیده شد. در گروه دوم اثر محافظت کنندگی قابل توجهی مشاهده نشد.
تیمار سلول های قلبی حاصل از سلول های بنیادی جنینی ترانس ژنیک موش با دگزامتازون 24 ساعت قبل از تیمار با دوکسوروبیسین باعث پیش گیری از مرگ سلول های قلبی ناشی از دوکسوروبیسین می گردد. نتایج این مطالعه مطابق نتایج مطالعه بر روی سلول های قلبی موش بود. بنابراین این سلول ها می توانند به عنوان مدل آزمایشگاهی مناسبی برای بررسی آثار درمانی و یا سمی داروها مورد استفاده قرار گیرند.