تاثیر کرایوپرزرویشن و انجماد خشک در کشت سلول های اندوتلیال بر روی پرده آمنیون انسانی

پرده آمنیون انسانی دارای ویژگی هایی است که آن را بیومتریال مناسبی جهت استفاده در مهندسی بافت عروق می سازد. در این مطالعه پرده آمنیون با روش های مختلف نگهداری شد و اثرات روش های نگهداری بر روی ترکیبات ماتریکس خارج سلولی آمنیون و چسبندگی سلول های اندو تلیال کشت داده شده بر روی آن با نمونه های تازه تهیه شده بررسی گردید.
پرده آمنیون انسانی پس از تهیه با روش های کرایوپرزرویشن (در دمای C°80- به مدت 12 ماه) و انجماد خشک (لیوفلیزاسیون) نگهداری شد و ترکیبات ماتریکس خارج سلولی توسط رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی ارزیابی و میزان چسبندگی سلول های اندوتلیال کشت داده شده بر روی آن با روش MTT بررسی گردید. مقایسه نتایج توسط آنالیز آماری ANOVA صورت پذیرفت.
نتایج نشان داد که ساختمان بافتی از نظر ترکیبات ماتریکس خارج سلولی در نمونه های کرایوپرزرو شده با نمونه های تازه تهیه شده یکسان است ولی تغییراتی در ساختار نمونه های لیوفلیزه شامل آسیب و بهم ریختگی لایه رتیکولار وجود دارد. میزان چسبندگی سلول های اندوتلیال در نمونه های لیوفلیزه بیشتر از نمونه های کرایوپرزرو شده و تازه تهیه شده می باشد (P<0.05).
کرایوپرزرویشن و لیوفلیزاسیون پرده آمنیون انسانی، می توانند تاثیراتی در ماتریکس خارج سلولی آن داشته باشد و این امر چسبندگی سلول های اندوتلیال به آمنیون را تحت تاثیر قرار می دهد. پرده آمنیون لیوفلیزه بستر مناسب تری برای کشت سلول های اندوتلیال در مهندسی بافت عروق می باشد.