رابطه بین ویژگی های شخصیتی و رویکردهای یادگیری با روش های سنجش در دانشجویان کارشناسی دانشگاه علامه طباطبائی

این پژوهش به منظور تعیین رابطه رویکردهای یادگیری و ویژگی های شخصیتی با ترجیحات دانشجویان برای شش روش مختلف سنجش انجام گرفته است.
تحقیق حاضر توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی بوده است. با روش نمونه گیری خوشه ایتعداد 410 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسش نامه پنج عاملی شخصیت نئو، پرسش نامه روش ها و مهارت های مطالعه و پرسش نامه روش های سنجش استفاده شد.
تحلیل داده ها با ضریب همبستگی نشان داد که بین پنج ویژگی شخصیتی و دو رویکرد یادگیری با روش های سنجش رابطه وجود دارد، همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره حاکی از آن بود که دانشجویان با ویژگی شخصیتی گشودگی پایین روش چندگزینه ای را ترجیح می دهند. دانشجویان با ویژگی شخصیتی گشودگی و رویکرد یادگیری عمقی آزمون های تشریحی و کار عملی را ترجیح دادند. دانشجویان با رویکرد یادگیری عمقی و ویژگی شخصیتی وظیفه شناسی و روان رنجوری پایین آزمون های شفاهی را ترجیح دادند. در مورد روش سنجش مستمر، رگرسیون ها معتبر نبودند. دانشجویان با رویکرد یادگیری عمقی و ویژگی شخصیتی گشودگی پایین، روش سنجش کار گروهی را ترجیح دادند.
دانشجویانی که دارای ویژگی های شخصیتی گشودگی و وظیفه شناسی اند و از رویکرد یادگیری عمقی استفاده می کنند، بیشتر آزمون های تشریحی، شفاهی، کار عملی و گروهی را به عنوان روش سنجش انتخاب می کنند.