تاثیر شاخص سینماتیکی و شکل میله بر عملکرد پیازکن میله ای

از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر عملکرد پیازکن های میله ای، شکل مقطع میله و نسبت سرعت محیطی آن به سرعت پیشروی (شاخص سینماتیکی) است. در این تحقیق نقش این عوامل بر عملکرد یک پیازکن میله ای که با تراکتور MF 285 راه اندازی می شود، بررسی شده است. به این منظور در یک طرح اسپلیت بلوک در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، میله پیازکن با سه مقطع گرد، شش گوش و چهارگوش و شاخص سینماتیکی میله در پنج مقدار 16/0، 1، 15/1، 30/1 و 44/1 تغییر داده شد. در این آزمایش ها مقدار نیرو و توان کششی لازم جهت حرکت میله و مجموع دستگاه پیازکن (نیرو و توان کششی کل)، گشتاور و توان چرخشی مورد نیاز میله برای چرخش در خاک، مجموع توان کل لازم برای کارکرد پیازکن و درصد آسیب های وارد بر محصول برداشت شده تعیین شد. نتایج اندازه گیری ها نشان می دهد که شکل میله تاثیری بر مقدار نیرو و توان کششی کل (با متوسط 10571 نیوتن و 5285 وات) و درصد آسیب های وارد بر پیاز (با متوسط 98/1 درصد) ندارد در حالی که بیشترین گشتاور و توان چرخشی (64 نیوتن متر و 2394 وات) در میله چهارگوش ثبت شده است. بیشترین مقدار نیرو و توان کششی (7/12018 نیوتن و 3/6009 وات) در شاخص 16/0 و کمترین مقدار آن (2/9645 نیوتن و 6/4822 وات) در شاخص 15/1 به دست آمد. همچنین بیشترین گشتاور و توان چرخشی مورد نیاز (85 نیوتن متر و 8/3327 وات) به ترتیب در شاخص 16/0 و 44/1 و هر دو با میله چهارگوش دیده می شود. شاخص 15/1 از نظر کمینه بودن دو عامل آسیب های وارد بر پیاز (با اولویت بیشتر) و توان کل مورد نیاز پیازکن، مناسب تر از سایر شاخص ها تشخیص داده شد. با توجه به نتایج این تحقیق توصیه می شود که برای برداشت پیاز در زمین های سخت از میله چهارگوش (به علت نفوذ آسان تر در خاک) با شاخص سینماتیک 15/1 و در زمین های نرم از میله گرد با شاخص سینماتیک 15/1 استفاده شود. در این شرایط، توان کل لازم برای کارکرد پیازکن در حدود 5/3 تا 8/3 کیلو وات به ازای هر متر عرض کار پیازکن خواهد بود.