بررسی تاثیر آموزش مهارت های توجه بر جستجوی بینایی و گوش بزنگی بزرگسالان و کودکان

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش توجه بر گوش به زنگی و جست وجوی بینایی در بزرگ سالان و کودکان است.
در این پژوهش با استفاده از نمونه گیری تصادفی هدفمند و با توجه به معیارهای پژوهش، 60 آزمودنی(30 آزمودنی بزرگ سال و 30 آزمودنی کودک بهنجار) انتخاب شدند. ابزار این پژوهش عبارت بود از: آزمون عملکرد پیوسته، آزمون توجه متمرکز، ارزیابی مختصر وضعیت روانی و پرسش نامه محقق ساخته (برای کنترل متغیرها). در شروع برای همه آزمودنی ها پیش آزمون (آزمون عملکرد پیوسته و توجه متمرکز) اجرا شد. سپس آزمودنی های گروه بزرگسال طی سه هفته و در قالب پنج جلسه 35 دقیقه ای و گروه کودکان به مدت پنج هفته و در قالب 10 جلسه 45 دقیقه ای آموزش دریافت کردند و در پایان برای آزمودنی های هر دو گروه پس آزمون اجرا شد.
تحلیل نتایج حاکی از تاثیرمعنادار آموزش توجه بر میزان پاسخ صحیح و زمان واکنش جست وجوی بینایی و گوش به زنگی بود.
با توجه به تاثیر آموزش توجه بر گوش به زنگی و جست وجوی بینایی، اهمیت این آموزش ها بر شکل دهی پردازش و فرایندهای شناختی صحیح، توجه به محرک های مورد نظر و پاسخ گویی سریع و بادقت بیش از پیش روشن می شود.