اثر اوسلتامیویر بر پردردی ناشی از غلظت های ناچیز مرفین و تحمل زایی به مرفین در مگس سرکه

مرفین دارای اثرات دوگانه ضددردی و پردردی است که در مگس سرکه دیده شده است. از طرفی تجویز مکرر آن باعث ایجاد تحمل به مرفین در پستانداران می گردد. تحقیق حاضر به بررسی بروز تحمل به مرفین و اثرات اوسلتامیویر (مهارکننده سیگنالینگ Gs پروتئین ها) در ایجاد تحمل و همچنین پردردی ناشی از غلظت های ناچیز مرفین در مگس سرکه، می پردازد.
در این پژوهش لارو سن 3 و مگس بالغ تیپ وحشی بکار گرفته شد. به منظور بررسی اثر اوسلتامیویر بر پردردی ناشی از غلظت های ناچیز مرفین، اوسلتامیویر (mg/l 2/0) و مرفین با غلظت ناچیز به محیط کشت مگس سرکه اضافه شده و پاسخ لارو و بالغ مگس (n≥7) به درد حرارتی به روش Hot plate (47°C) و درد شیمیایی ایجاد شده به وسیله کپسایسین و اسیداستیک 40% ثبت شد. برای ارزیابی تحمل زایی به مرفین، میزان احساس درد حرارتی لارو با تکرار تجویز مرفین mg/l 1/0 و سنجش اثرات ضددردی مرفین mg/l 01/0 ارزیابی و در بالغین، آزمون مشابهی، با غلظت های mg/l 200 و 300 مرفین انجام شد، همچنین برای بررسی مکانیسم تحمل به مرفین، آزمون با تجویز اوسلتامیویر انجام شد.
در مگس سرکه، تحمل زایی به اثرات ضددردی مرفین مشابه پستانداران رخ می دهد. نتایج نشان داد که تجویز مکرر مرفین، اثرات ضددردی دارو را در حشره کاهش داد (p<0.001). اوسلتامیویر، توانست تحمل به مرفین و پردردی ناشی از مرفین با غلظت های ناچیز را، در هر دو مدل درد حرارتی و درد شیمیایی در لارو و بالغ مگس کاهش دهد (p<0.01).
در مگس سرکه، مشابه جوندگان سیستم های اپیوئیدی در تعدیل درد درگیر هستند، از آن جایی که پردردی مرفین با کمک G پروتئین تحریکی انجام می شود و اوسلتامیویر به عنوان آنتاگونیست آن می تواند این اثر را کاهش دهد، مشاهده اثر اوسلتامیویر در تخفیف تحمل به مرفین، احتمال درگیری G پروتئین تحریکی در بروز تحمل به مرفین را نیز برمی انگیزد.
واژه های کلیدی: درد، تحمل، مرفین، اوسلتامیویر (Oseltamivir)، مگس سرکه (Drosophila melanogaster).،