شناسایی معیارهای موثر در توزیع مکانی جنگل های مانگرو (مطالعه نمونه: جنگل های حرا)

جنگل های مانگرو یکی از حاصلخیزترین بوم سازگان ها در گستره زمین محسوب می شوند که در سال های اخیر به دلیل فعالیت های انسانی و گاه سوانح طبیعی در معرض تهدید قرار گرفته اند. نبود معیارهای مدون حفاظتی برای گزینش پهنه های حفاظتی و یا شناسایی مکان هایی برای حفاظت بیرونی یا توسعه جنگلکاری ها، مراقبت و افزایش سطح مانگروها در سطح جهان را با چالش مواجه ساخته است. این نوشتار به دنبال شناسایی معیارها و شاخص های حفاظتی از گونه حرا به عنوان یکی از گونه های اصلی مانگرو است که دارای پراکنش وسیع و اهمیت اقتصادی و زیست محیطی زیادی در جهان می باشد. ابتدا ضمن بررسی 23 مطالعه صورت گرفته در سطح جهان و ایران و توجه به نتایج حاصله، معیارهای موثر در سه مقیاس جهانی، محلی و ساختاری و همچنین دو سطح مشترک جهانی- محلی و محلی- ساختاری طبقه بندی گردیدند. بر اساس بررسی صورت گرفته 3 معیار اصلی و 9 زیر معیار و 42 شاخص برای مکان یابی عرصه های مناسب برای توسعه اجتماع های حرا شناسایی شدند. 654/1 درصد از شاخص های شناسایی شده در سطح جهانی، 719/53 درصد در سطح محلی و 181/18 درصد در سطح ساختاری،744/10 درصد جهانی- محلی و 702/15 درصد محلی- ساختاری بود. از معیارهای اصلی شناسایی شده، معیار ویژگی های زمین و زیر معیارهای ویژگی های شیمیایی زمین و کیفیت آب از بیشترین اهمیت در توزیع مکانی جنگل های حرا برخوردارند. همچنین این بررسی نشان داد، اغلب معیارهای مورد توجه و استفاده، معطوف به معیارهای مقیاس محلی است.