درمان عامیانه نزد مردم ایران

یکی از وجوه مطالعه در فرهنگ عامه مطالعه و بررسی نوع باورها و چگونگی عقاید مردم درمواجهه با بیماری هاست. ازسویی در گذشته(و حتی اکنون در مناطقی)درکنار طب سنتی، طب عامیانه رواج دارد. طب عامیانه آمیزه ای از خرافات و باورهای نادرست و گاه نشانه هایی از طب سنتی است. وجود بیماری های فراوان به دلیل نبود سواد و بهداشت و دردسترس نبودن پزشکان چیره دست، زمینه های رشد این باورها را بیشتر می کرد. هدف از این مقاله آشنایی با صد بیماری شناخته شده نزد مردم ایران و راه های درمان و باورهای عامه در مناطق مختلف است؛ بی آنکه به علل و عوارض بیماری بپردازیم. این مقاله تنها جستارگشایی برای مطالعات بیشتر در این زمینه است. منابع مطالعاتی ما کتابخانه ای و پنجاه منبع از کتب فرهنگ عامه شهرهای ایران و کتب طب سنتی قدیم است. در انتخاب منابع محدودیتی نداشتیم و هرجا که با یکی از این بیمار ها مواجه شدیم از آن استفاده کردیم و به طور مستقیم نقل کردیم. نتیجه این پژوهش فهرست کردن صد بیماری و نشان دادن برخوردهای غیرعلمی و خرافه آمیز مردم با هریک از آن هاست. در برخی موارد درمان را پزشکی امروز هم اثبات می کند که نتیجه تجربیات مردم است بدون به علت با علل آن واقف باشند. هرچه هست قدرت و کارکرد این درمان ها تا قرن ها بر زندگی و فرهنگ مردم سیتره داشته و مردمان سخت بدان اعتقاد و باور داشتند. این تحقیق سیر تاریخ پزشکی را نیز بر ما معلوم می دارد که چگونه امروز به این نقطه رسیده ایم.