اثر افزایش انرژی جیره و افزودن اسید استیک بر عملکرد و میکروفلور روده ی جوجه های گوشتی

این پژوهش، به منظور بررسی اثر اسید استیک و انرژی جیره بر عملکرد و فلور میکروبی روده با استفاده از 216 قطعه جوجه یک روزه ی گوشتی انجام شد. جوجه ها در روز ششم به دو گروه 9 دسته ای (12 قطعه ای) تقسیم شدند. گروه 1 توسط جیره شاهد (N) و گروه 2 به وسیله ی جیره ی پر انرژی (H) تغذیه شدند. هر یک از مقادیر صفر (A0)، 7/0 (A0.7) و 4/1 (A1.4) درصد اسید استیک به جیره ی سه دسته از هر دو گروه (در سه تکرار) اضافه شد. یک پرنده از هر دسته در روز های 18، 28و 38 ذبح شد و از محتویات ایلئوسکال نمونه برداشت گردید. تعداد پرگنه ها (CFU/gr) باکتری های اشریشیا کلی، کلی فرم و لاکتوباسیلوس نمونه ها تعیین شد. نتایج نشان داد کم ترین ضریب تبدیل خوراک در کل دوره، با استفاده از 4/1 درصد اسید به دست آمد (05/0P<). اثر متقابل زمان و مقادیر مختلف اسید استیک بر تعداد پرگنه کلی فرم ها و اشریشیا کلی معنی دار بود (05/0P<). تعداد پرگنه کلی فرم ها در مقادیر 7/0 و 4/1% اسید استیک در 38 روزگی کم تر از صفر درصد اسید استیک بود (05/0P<). تعداد پرگنه اشریشیا کلی 28 روزگی با مقدار 7/0% اسید استیک بیشتر از آن در 38 روزگی با 4/1% اسید استیک بود (05/0P<). کم ترین تعداد پرگنه لاکتوباسیلوس در صفر درصد اسید استیک به دست آمد (05/0P<). در نتیجه، افزودن اسید استیک تا 4/1 درصد به جیره ی جوجه های گوشتی سبب بهبود عملکرد خوراک، تقویت رشد لاکتوباسیلوس ها و ممانعت از رشد اشریشیا کلی و کلی فرم ها در محتویات دستگاه گوارش می شود.