اثر استرس روانی حاد بر توان ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده رت

امروزه با توجه به سبک زندگی درصد زیادی از مردم با استرسورهای حاد مختلفی مواجه هستند که ممکن است به بیماری های متابولیک گوناگون منجر شود. تحقیق حاضر به بررسی نقش استرس روانی حاد که در جوامع بسیار شایع است، بر ترشح انسولین از جزایر جدا شده در نمونه های آزمایشگاهی رت پرداخته است.
در این بررسی موش های صحرایی نر نژاد ویستار به گروه های کنترل و آزمون (در هر گروه 6 سر) تقسیم شدند. استرس توسط communication box به صورت حاد اعمال شد. ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده به روش استاتیک بررسی شد. سطوح پلاسمایی گلوکز، انسولین و کورتیکوسترون اندازه گیری شدند. به علاوه وزن غدد فوق کلیه نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند.
استرس روانی حاد سطوح کورتیکوسترون پلاسمایی پایه را به طور معنی داری تغییر نداد. حال آنکه، بلافاصله پس از مواجه شدن با استرس، سطح کورتیکوسترون پلاسما در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (001/0>P). استرس حاد غلظت انسولین پلاسمایی را نیز به طور معنی داری افزایش داد (001/0>P). وزن غدد فوق کلیه و شاخص HOMA-IR تغییر معنی داری را در گروه آزمون نشان ندادند. مواجه شدن با استرس در ترشح انسولین از جزایر نیز تغییر معنی داری ایجاد نکرد.
مطالعه کنونی نشان داد که اعمال استرس روانی حاد علی رغم افزایش معنی دار غلظت کورتیکوسترون پلاسما تغییری در میزان ترشح انسولین از جزایر لانگرهانس جدا شده ایجاد نمی کند.