ساختار در نهشته سولفید توده ای روی- سرب- مس چاه گز، جنوب شهربابک

نهشته سولفید توده ای آتشفشان زاد (VMS) روی- سرب- مس چاه گز، در چند مرحله دگرریخت و دگرگون شده است و در بخش جنوبی پهنه سنندج- سیرجان برونزد دارد. پیکره های معدنی، از توده های سولفیدی چینه سان، لایه ای، صفحه ای و عدسی شکل تشکیل شده اند و در راستای o060 تا o070 کشیدگی نشان می دهند. سولفیدهای توده ای به همراه سنگ های میزبان خود 3 مرحله دگرریختی اصلی (D1، D2، D3) و 2 مرحله دگرگونی (M1، M2) در حد رخساره شیست سبز را تحمل کرده اند که همه این رخدادها پس از ژوراسیک میانی رخ داده است. کهن ترین ساختارهای موجود در محدوده معدنی، لایه بندی و برگ وارگی پیوسته (S1) ایجاد شده در مرحله اول دگرریختی هستند که در سنگ های میزبان فیلیتی- اسلیتی- شیستی حفظ شده اند. چین های مرحله اول (F1) در پیکره های معدنی تشخیص داده نشده اند، گرچه آنها در ناحیه چاه گز به عنوان چین هایی دارای میل کم تا متوسط رو به شمال باختر و دارای یال های موازی شناخته شده اند. هندسه پیکره های معدنی توسط ساختارهای مرحله دوم (چین ها و برگ وارگی ها) کنترل شده است. چین های مرحله دوم (F2) میل کم رو به شمال خاور یا جنوب باختر دارند. این چین ها بسته تا باز هستند و سطوح محوری آنها شیب زیاد رو به جنوب و شمال دارند. پیکره های معدنی در بیشتر موارد دچار انتقال یافتگی از لایه بندی- برگ وارگی مرحله اول شده و به موازات برگ وارگی های سطح محوری (AS2) و ترکیبی مرحله دوم (ST2) آرایش دوباره یافته اند. برگ وارگی ترکیبی به صورت قائم است و راستای شمال خاور- جنوب باختر دارد. کانی های سولفیدی موجود در پیکره های معدنی در طی رخداد تکتونو- حرارتی مرحله دوم، دچار دگرریختی، تحرک و تبلور دوباره دینامیکی شده اند. ساختارهای مرحله سوم (D3)، کنترل کننده محلی پیکره های معدنی هستند و چین ها و پهنه های برشی را دربر می گیرند.