بررسی مقایسه ای تاثیر آموزش با رویکرد های یادگیری ترکیبی مرسوم و یادگیری ترکیبی مبتنی بر هوش های زبانی و منطقی- ریاضی گاردنر بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان هنرستانی

یادگیری ترکیبی می تواند روشی مناسب برای پیاده سازی نظریه جدید هوش های چندگانه باشد. هدف مطالعه حاضر مقایسه تاثیر یادگیری ترکیبی مرسوم و یادگیری ترکیبی مبتنی بر هوش های زبانی و منطقی-ریاضی گاردنر، بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان هنرستانی است.
تعداد 60 نفر از دانش آموزان دختر پایه سوم رشته تولید چندرسانه ای شهر اصفهان انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مشخصات زمینه ای و نیم رخ انواع هوش های چندگانه فراگیران سنجیده و همسانی دو گروه بررسی شد. دو گروه به روش یادگیری ترکیبی در 8 جلسه آموزش دیدند. در گروه آزمایش علاوه بر راهبردهای یادگیری ترکیبی مرسوم، از یک محتوای الکترونیکی مبتنی بر هوش های چندگانه استفاده گردید. پیش آزمون و پس آزمون یکسان، قبل و بعد از آموزش انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS و با آزمون های آماری t گروه های مستقل انجام شد.
یافته ها نشان داد که افزایش نمرات پس آزمون، نسبت به پیش آزمون در گروه آموزش دیده به روش یادگیری ترکیبی مبتنی بر هوش زبانی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل بیشتر بوده است (05/0P<). اما افزایش نمرات پس آزمون، نسبت به پیش آزمون در گروه آموزش دیده به روش یادگیری ترکیبی مبتنی بر هوش منطقی-ریاضی، نسبت به گروه کنترل، تفاوت معنی داری نداشته است (05/0P<).
در یادگیری ترکیبی که مزایای آموزش سنتی و یادگیری الکترونیکی را داراست، با راهبردهای آموزشی مبتنی بر هوش های زبانی، می توان به بهبود یادگیری در فراگیران کامپیوتر کمک نمود.