اثر تمرینات هوازی و بی تمرینی متعاقب آن بر BDNF و عملکرد حافظه مردان میانسال سالم غیرفعال

چکیده عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز (BDNF) ازجمله شاخص های موثر در بیان عملکرد شناختی می باشد که به تازگی در تحقیقات حوزه سلامت بررسی شده است. با اینکه ارتباط مثبتی بین آمادگی هوازی، عملکرد شناختی و سطوح BDNF گزارش شده است، اطلاعات زیادی در مورد چگونگی تاثیر همزمان برنامه تمرینی و همچنین دوره های بی تمرینی، بر عملکرد حافظه و BDNF پایه سرم افراد میانسال موجود نیست.
روش پژوهش: 21 مرد میان سال (سن: 99/5±08/58 سال، وزن: 13/12±79/75 کیلوگرم، شاخص توده بدن: 76/2±78/25 کیلوگرم بر مترمربع) به طور تصادفی در دو گروه شامل تمرین هوازی (11 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی در شش هفته تمرینات دویدن (3 جلسه در هفته)، به مدت 25 تا 40 دقیقه در هر جلسه با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره شرکت کردند. در سه مرحله پیش آزمون، پایان تمرین و پس از پایان شش هفته بی تمرینی، آزمون های عملکرد حافظه کوتاه مدت و میان مدت و همچنین خون گیری انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل، تحلیل کوواریانس تک متغیره و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تجزیه و تحلیل شدند.
شش هفته تمرین در گروه تمرین هوازی، سبب افزایش سطوح BDNF پایه سرم و همچنین عملکرد حافظه کوتاه مدت و میان مدت شد (05/0>P). پس از شش هفته بی تمرینی، سطوح هر سه متغیر به مقادیر اولیه بازگشتند.
تمرین ورزشی منظم در آزمودنی های سالم، با افزایش سطوح BDNF سرم سبب بهبود عملکرد حافظه ای می شود، ولی این سازگاری ها در طی دوره بی تمرینی از دست می روند. از نظر بالینی این یافته ها اهمیت فعالیت هوازی را جهت حفظ و ارتقای عملکرد حافظه ای و پیشگیری از ابتلا به زوال عقل در آینده را تایید می کند.