تعیین فنوتیپ های MLSB و مقاومت القایی به کلیندامایسین در استافیلوکوکوس اورئوسهای جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان های آموزشی قزوین و تهران

استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان یکی از مهم ترین پاتوژن های بیمارستانی محسوب می شود. کلیندامایسین داروی مناسبی برای درمان عفونت های استافیلوکوکی به خصوص عفونت های پوستی و بافت های نرم است و بروز مقاومت القایی نسبت به آن درمان بیمار را با شکست مواجه می کند.
مطالعه به منظور تعیین فنوتیپ های cMLSb، iMLSb و MS و مقاومت القایی به کلیندامایسین در استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان های آموزشی شهرهای قزوین و تهران انجام شد.
در این مطالعه توصیفی همه گیر شناسی مولکولی، تعداد 230 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس از بیماران بستری در بیمارستان های آموزشی شهر قزوین و تهران در سال 1391 جمع آوری و با روش های استاندارد آزمایشگاهی از نظر فنوتیپی تعیین هویت شدند. سپس نمونه ها با شناسایی ژن femA تایید هویت شدند و از نظر حضور مقاومت القایی به کلیندامایسین با آزمون القایی D مورد آزمایش قرار گرفتند. تمامی این مراحل در آزمایشگاه میکروب شناسی و مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد.
تمامی نمونه ها از نظر حضور ژن femA مثبت بودند. در مجموع 85 ایزوله (37%) مقاوم به اریترومایسین و کلیندامایسین (فنوتیپ cMLSb)، 15 ایزوله (5/6%) دارای مقاومت القایی (فنوتیپ iMLSb)، 103 ایزوله (7/44%) حساس به اریترومایسین و کلیندامایسین، 24 نمونه (4/10%) مقاومت حد واسط به اریترومایسین، 10 نمونه (3/4%) مقاومت حد واسط به کلیندامایسین و 3 نمونه (3/1%) مقاوم به اریترومایسین و حساس به کلیندامایسین (فنوتیپ MS) بودند.
با توجه به یافته ها، استفاده از آزمون D هم زمان با دیسک دیفیوژن در آزمایشگاه های بیمارستانی توصیه می شود.