پیش بینی کننده های اقدام به خودکشی در زندانیان مرد با سوء مصرف و وابستگی به مواد: عوامل محافظت کننده و عوامل خطر

این پژوهش با هدف بررسی عوامل خطر و محافظت کننده اقدام به خودکشی در زندانیان مرد با سوء مصرف و وابستگی به مواد انجام شد.
در یک طرح همبستگی از جامعه زندانیان شهر تهران 230 نفر وارد مطالعه شدند. از ابزارهای مقیاس آگاهی و توجه با حضور ذهن، پرسشنامه دلایل زندگی، سیاهه کوتاه نشانه های روانی و پرسشنامه تاب آوری کونور- دیودسون برای جمع آوری داده ها استفاده شد.
شیوع طول عمر اقدام به خودکشی در بین زندانیان 42٪ بود. شیوه اصلی اقدام به خودکشی مسموم سازی بود، در 27٪ از شرکت کنندگان سابقه بیش مصرف وجود داشت و در 15٪ موارد انگیزه بیش مصرف مردن بود. مقایسه های گروهی نشان داد افراد بدون سابقه اقدام به خودکشی با سایر گروهای با سابقه اقدام به خودکشی از لحاظ باورهای بقا و مقابله، ممنوعیت اخلاقی، ترس از عدم تایید اجتماعی و حضور ذهن رگه با هم تفاوت معنی دار دارند. نتایج تحلیل رگرسیون لوجستیک نشان داد مصرف چند دارویی، باورهای بقا و مقابله و باورهای مرتبط با مسوولیت پذیری نسبت به خانواده سابقه اقدام به خودکشی را پیش بینی می کنند.
اقدام به خودکشی مشکلی نسبتا شایع در بین زندانیان مرد با سو ء مصرف یا وابستگی به مواد است. عوامل مرتبط با شیوه مصرف مواد و باورهای دلایل زندگی به عنوان عوامل خطر و محافظت کننده اصلی این رفتار هستند.