فشار ورید محیطی به عنوان عامل پیشگویی کننده فشار ورید مرکزی حین جراحی پیوند عروق کرونر

این مطالعه با هدف بررسی میزان ارتباط فشار ورید محیطی با فشار ورید مرکزی حین جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد.

اگرچه کانولاسیون وریدهای مرکزی روش رایج برای اندازه گیری فشار ورید مرکزی و راه دستیابی عروقی است، اما این روش با خطرات جدی همراه است. همچنین، در برخی موارد تعبیه کاتتر ورید مرکزی از مکان های رایج امکان پذیر نمی باشد، لذا اندازه گیری فشار وریدی از طریق کاتتر محیطی ممکن است بتواند به عنوان جایگزین اندازه گیری فشار از طریق کاتتر ورید مرکزی مورد توجه قرار گیرد.

در این مطالعه مقطعی، 100 بیمار بزرگسال با میانگین سنی 61 سال که از اسفند 89 لغایت خرداد 90 در اتاق های عمل بیمارستان قلب و عروق شهید رجایی تحت جراحی پیوند عروق کرونر قرار گرفتند، بررسی شدند. به طور همزمان، فشار وریدهای محیطی از طریق یک کاتتر شماره 16 یا 18 در قدام آرنج یا روی ساعد و فشار وریدهای مرکزی از طریق کاتتر تعبیه شده در ورید جوگولار داخلی راست یا ساب کلاوین در پنج زمان: درست پس از القای بیهوشی، قبل از شروع پمپ قلبی ریوی، حین پمپ قلبی ریوی در مرحله هایپوترمی خفیف، پس از جدا شدن از پمپ قلبی ریوی و پس از بستن جناغ سینه اندازه گیری شدند.

بر اساس یافته ها فشار وریدهای محیطی به طور متوسط 11 میلی متر جیوه و فشار وریدهای مرکزی به طور متوسط 5/9 میلی متر جیوه بود. لذا تفاضل میانگین دو پارامتر فوق دو میلی متر جیوه با انحراف معیار 5/0 می باشد. همبستگی دو پارامتر، 95/0 در تمام مراحل تعیین شد که از لحاظ آماری معنی دار بود (001/0p≤). تغییرات دیگر متغیرهای اندازه گیری شده تاثیری بر ارتباط دو فشار وریدی نداشتند.

به نظر می رسد فشار وریدهای محیطی می تواند تخمین صحیحی از فشار وریدهای مرکزی حین جراحی پیوند عروق کرونر به دست دهد.