بررسی تاثیر آموزش رفتارهای خود مراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران با ضربان ساز دائمی

هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران با ضربان سازدائمی بود.
یکی از شایع ترین علل مرگ و میر بعد از سکته قلبی، آریتمی است، یک روش کنترل آریتمی مقاوم به درمان تعبیه ضربان ساز است. کیفیت زندگی در بیماران بعد از تعبیه ضربان ساز دائمی قلب پائین است. یکی از روش های ارتقاء دهنده کیفیت زندگی، آموزش رفتارهای خودمراقبتی است.
در این کارآزمایی بالینی، 80 بیمار نیازمند به تعبیه ضربان ساز دائمی قلب به روش بلوک هایچهارتایی تصادفی به طور مساوی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه سنجش کیفیت زندگی در بیماران قلبی مک نیو بود. بیماران گروه مداخله با همراهی یکی از بستگان که بیشترین تماس را با ایشان داشت، طی یک جلسه، روز قبل از تعبیه ضربان ساز تحت آموزش قرار گرفتند. جهت آموزش از فیلم آموزشی و دفترچه آموزشی و آموزش چهره به چهره استفاده شد، طول مدت جلسه 30 دقیقه بود و در نهایت، بسته آموزشی در اختیار این بیماران قرار گرفت. همچنین، به مدت یک ماه، هفته ای یکبار با بیمار تماس تلفنی گرفته می شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 15 تحلیل شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون های تی مستقل و کای اسکوئر استفاده شد.
بین میانگین ابعاد عاطفی، جسمی- فعالیتی و اجتماعی کیفیت زندگی و همچنین، نمره کلی کیفیت زندگی در گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله تفاوت معنی داری مشاهده نشد، ولی بعد از مداخله، این تفاوت معنی دار بود (004/0P<).
آموزش رفتارهای خودمراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران بعد از تعبیه ضربان ساز دائمی قلب موثر می باشد و توصیه می شود به عنوان یکی از روش های ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران به کار برده شود.