بررسی، طبقه بندی و مقایسه سردوک های دوره مس - سنگی چارآرو (حوضه ی رودخانه ی سیمره، لرستان)

هنر و صنعت ریسندگی و بافندگی در ایران از درون غارها شروع شده و نشانه های مربوط به آن ضمن کاوش های باستان شناسی غار هوتو و کمربند به دست آمده است. ریسندگی و بافندگی یکی از حرفه های پررونق ایران بوده و به علت نیاز اساسی و پرمصرفش در همه ادوار تلاش گردیده تا در زمینه تولید آن خودکفا شده و افزون بر این، اسناد و مدارکی ثابت می کند که در مقاطعی از تاریخ، منسوجات ایرانی جنبه صادراتی قوی داشته است. برای درک مطالعات فرآیند تولید الیاف، منابع اطلاعاتی این صنعت را باید جستجو کرد. مطالعات بر یافته های باستانی، مواد گیاهی و جانوری تمرکز دارند. یکی از مهم ترین منابع اطلاعاتی در زمینه تولید الیاف، «سردوک های نخ ریسی» هستند. تحلیل و مطالعات باستان شناختی سردوک های نخ ریسی براساس: گونه شناسی، دسته بندی و دیگر شواهد باستان شناسی، با ارایه دو فاکتور: استقرار در روستاها و رمه داری با استفاده از شواهد موجود مبتنی بر قوم باستان شناسی، زمینه مطالعه ی تولید الیاف و صنعت ریسندگی را فراهم می آورد. انگیزه برای اسکان و در نتیجه رشد مراکز روستانشینی عنوانی است که در تحقیقات تولید الیاف مورد توجه قرار می گیرد، هم چنین رمه داری را باید به عنوان پایه ی حیاتی در توسعه و تولید الیاف زاگرس مورد توجه قرار داد. می توان با فرض ارتباط بین رمه داری و تولید الیاف، درک بهتری از جزییات و سازمان دهی در باب تولید منسوجات ارایه کرد. در این پژوهش از طریق ارایه ی گونه شناسی سردوک ها و الگوهایی برای سازمان دهی تولید الیاف و منسوجات، مبتنی بر مطالعات قوم باستان شناسی با بررسی تعداد 26 عدد سردوک های به دست آمده از فصل دوم کاوش های باستان شناختی تپه ی چارآرو، به تحلیل صنعت ریسندگی دوره مس سنگی زاگرس در بخش رودخانه سیمره پرداخته می شود.