بررسی تاثیر جریان های فرهنگی حاکم بر شکل گیری نقوش سفال های صدر اسلام سیمره، نمونه موردی: سفال های بدون لعاب

سیمره یکی از مهم ترین شهر های جنوب غرب ایران در صدر اسلام است که در قرن چهارم هجری بر اثر زلزله مهیبی ویران و از آن پس برای همیشه از منابع مکتوب رخت بر بسته است. این شهر به دلیل موقعیت جغرافیای و استراتژیکی ویژه اش، همواره در سرنوشت روابط ایران و بین النهرین در ادوار مختلف تاریخی سهیم بوده است. بررسی و تحلیل چگونگی این تاثیر و تاثرات بر اساس داده های باستان-شناسی از جمله سفال مشخص می گردد و لزوم پژوهشی مستقل در این زمینه را طلب می نماید. به همین جهت نقوش سفال های بدون لعاب شهر اسلامی سیمره با هدف مشخص کردن روابط فرهنگی این شهر با شهرهای اسلامی معاصر مورد مطالعه قرار گرفته است. برای دستیابی به هدف یادشده، نه تنها به منشاشناسی و مطالعه خاستگاه فرهنگی هر کدام از نقش ها به صورت جداگانه پرداخته شده، بلکه طول عمر هر نقش از زمان تولد تا دوره مورد مطالعه، بررسی و از این طریق سمت و سوی فرهنگ های در حال تعامل مشخص گردیده است. علاوه بر این در مطالعه ی جداگانه ای ارتباط میان کاربرد سفال و نقوش نیز مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. مطالعه ی انجام شده بر روی سفال های صدر اسلام سیمره نشان دهنده ارتباط فرهنگی طولانی این منطقه با سایر مناطق هم جوار است که ریشه در ادوار پیش از تاریخ دارد. مهم ترین جریان های موثر در این زمینه به ترتیب عبارتند از: هزاره ی چهارم (دوران گسترش تجارت ایران با بین النهرین در دوران اروک و ایجاد محوطه های اروکی در شوش و کوهستان زاگرس مرکزی)، هزاره سوم (دوره تجارت ایلام و بین النهرین) و دوران اسلامی، که در این دوره سیمره با سامرا و شوش روابط فرهنگی گسترده ای را رقم می زند که از آن می توان به عنوان دوران شکل گیری هویت اسلامی در سیمره یاد کرد.