شخصیت پردازی در داستان هفت پیکر نظامی گنجه ای

هفت پیکر، آرمان شهری است که حکیم نظامی گنجه ای با کارکردها و رفتار شخصیت منحصر به فرد بهرام گور در پی توصیف آن است. در این منظومه، نوزده شخصیت حضور دارند که جز شخصیت های حکایات هفت گانه، همه آنها برای معرفی بهرام گور در قصه ظهور و افول می کنند. نظامی، متاثر از ساختار منفعل جامعه سنتی برای پردازش شخصیت ها غالبا از شیوه توصیف بهره می برد. این مقاله می کوشد ضمن بحث اجمالی راجع به هفت پیکر در پیوند با ساختار جامعه سنتی، شخصیت و شخصیت پردازی به معرفی شخصیت های نوزده گانه این منظومه و چگونگی پردازش آن به دست حکیم گنجه بپردازد. دستاورد پژوهش ناظر بر این است نظامی در غالب موارد برای معرفی شخصیت ها از شیوه توصیف که شیوه ای ویژه متون منظوم است، استفاده می کند؛ اما در پرداختن به شخصیت فتنه، کنیز بهرام گور هم از شیوه توصیف یاری می جوید، هم از شیوه گفت و گو. روش کار نیز به شیوه تحلیل محتوا و بررسی اسنادی صورت خواهد پذیرفت.