مقایسه الگوی فعالیت عضلات اندام تحتانی قبل و بعد از فرود تک پا

حرکت فرود تک پا از جمله حرکات ورزشی متداول است که احتمال آسیب دیدگی اندام تحتانی در آن زیاد است. با وجود این، بیومکانیک این حرکت کمتر مورد توجه قرار گرفته است، بنابراین هدف مطالعه حاضر مقایسه الگوی فعالیت عضلات اندام تحتانی در مراحل قبل و بعد از فرود تک پا بود.
مطالعه نیمه تجربی حاضر روی 13 نفر از دانشجویان مرد رشته تربیت بدنی در سال 1391 انجام شد. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات سرینی میانی، دوسررانی، دوقلوی داخلی، نعلی و درشت نی قدامی همزمان با داده های نیروهای عکس العمل زمین اندازه گیری گردید. آزمودنی هاحرکت فرود تک پا را از ارتفاع 30 سانتی متر روی صفحه نیرو انجام دادند. حرکت فرود به دو مرحله تقسیم گردید: 100 میلی ثانیه قبل از تماس آغازین پا با زمین و 100 میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین (مرحله جذب نیرو). آزمون های آماری آنالیز واریانس و t زوجی به ترتیب برای مقایسه فعالیت عضلات در هر مرحله و بین مراحل فرود استفاده شدند. سطح معنی داری 05/0P≤ در نظر گرفته شد.
آزمون آنالیز واریانس اختلاف معناداری را در فعالیت عضلات در هر دو مرحله نشان داد (001/0P≤). نتایج آزمون t زوجی نشان داد میزان فعالیت عضلات سرینی میانی، دو سر رانی، نعلی و درشت نی قدامی در مرحله جذب نیرو بیشتر از مرحله قبل از فرود بود (05/0P≤)، درحالی که میزان فعالیت عضله دوقلوی داخلی در مرحله قبل از فرود بیشتر از مرحله جذب نیرو بود (001/0P≤).
به نظر می رسد اندام تحتانی با فعال سازی عضله دوقلوی داخلی قبل از تماس پا زمین خود را برای جذب نیروها هنگام فرود آماده می کند. بعد از تماس با زمین نیز با توجه به نوع فرود به کار رفته در مطالعه حاضر (فرود سخت) عضلات پلنتارفلکسور نقش اصلی را در جذب نیروهای عکس العمل زمین در حرکت فرود تک پا بر عهده دارند.