بازنگری چینه شناسی زاگرس: سازند بختیاری

نهشته های بختیاری، به عنوان آخرین رسوبات حوضه فورلندی زاگرس، شامل توالی ضخیمی از انواع رخساره های کنگلومرایی بوده که بعضا دارای میان لایه هایی از ماسه سنگ و مادستون نیز میباشد. وجود یک توالی و لایه های کربناته-سیلیسی آواری دانه ریز در بین طبقات آواری نهشته های بختیاری، در زاگرس مرتفع، منطقه شلمزار(برش مرجع پیشنهادی) گزارش شده است. آنچه تاکنون در متون مرجع چینه شناسی زاگرس تقریر شده، این است که در حوضه زاگرس، سازند بختیاری فاقد فسیل برجا بوده و براساس توالی چینه شناسی، سن آن پلیو–پلیستوسن میباشد. حال آنکه، در برش مرجع پیشنهادی در زاگرس مرتفع، با وجود طبقات آهکی حاوی فسیل های برجا، سن الیگوسن پیشین را برای بخش پایینی سازند بختیاری محرز می کند. به طور کلی، سن این سازند الیگوسن تا پلیستوسن است و با تطابق چینه ای با برش های دیگر، چنین می توان بیان کرد که سازند بختیاری، سازندی است که قاعده آن حالت چند زمانی1 دارد. این مساله موید این است که آخرین تکتونیک اعمال شده ناشی از فاز کوه زایی آلپی پایانی در زاگرس مرتفع، نسبت به زاگرس چین خورده، زودتر آغاز گردیده است.