مطالعه شبیه سازی ازدیاد برداشت ناشی از تزریق گازهای احتراق در مقایسه با بازگردانی و سایر روش های تزریق گاز

تزریق گاز بیش از 60 درصد روش های مرسوم ازدیاد برداشت را شامل می شود. تزریق بخار آب، دی اکسیدکربن، نیتروژن و بازگردانی گاز مخزن از جمله روش ها رایج تزریق گاز هستند. تامین انرژی حرارتی جهت تبخیر، جداسازی و خالص سازی دی اکسیدکربن و در نهایت اتلاف گاز از جمله معایب این روش هاست. فرآیندهای تزریق گاز اغلب در مخازنی که کلاهک گازی قوی دارند کارایی دارد؛ از این رو مشکل عمده دیگر این نوع فرآیندها تامین حجم زیاد گاز تزریقی است که در اکثر موارد شرکت های بهره برداری جهت تامین منبع قابل اطمینان و طولانی مدت گاز با مشکل مواجهند. در نوشتار حاضر پیشنهاد می شود که برای ازدیاد برداشت نفت، گازهای ناشی از احتراق به مخزن تزریق شوند. در این روش که ترکیبی از هر چهار روش مرسوم تزریق گاز است بدون نیاز به تامین انرژی خارجی برای تبخیر آب، غلظت زیادی از گازهای نیتروژن و دی اکسیدکربن با نرخ حجمی حداکثر 14 برابر گاز خروجی از مخزن به مخزن تزریق میشود. در این مقاله با بررسی فنی-اقتصادی تزریق گازهای احتراق در یکی از مخازن فعال کشور، میزان انرژی بهینه سازی شده، ذخیره سازی گازهای گلخانه ای و بازده تزریق گازهای احتراق نسبت به روش بازگردانی گاز مخزن و سایر روش های تزریق گاز بررسی شده است.