تاثیر مکمل یاری اینولین بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در بیماران دیابتی نوع 2

با توجه به شیوع بالای استرس اکسیداتیو و پایین بودن ظرفیت آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع2، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر اینولین بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در این بیماران انجام شد.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل دار، 49 زن دیابتی نوع 2 به دو گروه تقسیم شدند. بیماران در گروه مداخله (n=24)، روزانه 10 گرم پودر اینولین و بیماران در گروه کنترل (n=25)، روزانه 10 گرم مالتودکسترین به مدت 8 هفته دریافت کردند. دریافت های غذایی، شاخص های تن سنجی، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار11.5. SPSSو آزمون های تحلیل کوواریانس و تی زوج انجام گرفت.
در پایان مطالعه، کاهش معنی داری در گلوکز خون ناشتا (40/8درصد) و هموگلوبین گلیکوزیله(40/10درصد) و افزایش معنی داری در سطح میانگین ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (80/18درصد) و سوپراکسید دیسموتاز (40/4درصد) گروه اینولین در مقایسه با گروه مالتو دکسترین وجود داشت(p<0.05). تفاوت آماری معنی داری در فعالیت آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه اینولین در مقایسه با مالتو دکسترین مشاهده نشد. کلیه متغیرهای فوق به غیر از گلوتاتیون پراکسیداز، در گروه اینولین، در پایان مطالعه نسبت به ابتدای مطالعه، به طور معنی داری افزایش یافت. در طول مطالعه، تغییرات آماری معنی داری در هیچ یک از متغیرهای فوق در گروه مالتودکسترین مشاهده نگردید.
مکمل یاری با اینولین ممکن است برخی از شاخص های آنتی اکسیدانی را در زنان دیابتی بهبود بخشد.