تعیین ایستگاه های پر خطر از نظر سیلاب در حوزه آبریز کارون بزرگ بر اساس تحلیل فراوانی منطقهای بارشهای 24 ساعته

در تحلیل های هیدرولوژیکی و تعیین مناطق پر خطر از نظر سیلاب، استفاده از قوانین احتمالات و تعیین توابع توزیع احتمال مناسب اجتناب ناپذیر است. به همین دلیل در این مطالعه، در حوزه آبریز کارون بزرگ، از روش منطقه ای که دقت بیشتری نسبت به روش های معمول دارد همراه با روش گشتاور خطی استفاده شد. در این روش نیاز است تا مناطق همگن تعیین شده و سپس برای هر منطقه یک تابع توزیع مناسب برای تحلیل ها تعیین گردد. با کمک داده ها روزانه 38 ایستگاه حوزه کارون، سه منطقه همگن تعیین شدند. برای هر منطقه همگن بر اساس روش گشتاور خطی، تابع توزیع مناسب تعیین گردید. به این ترتیب برای منطقه همگن 1 تابع توزیع Gen.Logestic، برای منطقه همگن 2 تابع توزیع Gen Extreme value و تابع توزیع Gen.Logestic برای منطقه همگن 3 معرفی شدند. برای هر کدام از مناطق یک منحنی رشد ارائه شد که با استفاده از مقادیر بدون بعد آن و میانگین بارش 24 ساعته هر ایستگاه مقادیر بارش در دوره بازگشت های مختلف به دست آمد و برای به دست آوردن مقادیر میانگین بارش مدل هایی ارائه گردید. با مقایسه مقادیر بارش ها در دوره بازگشت های مختلف پربارش ترین ایستگاه ها در دوره بازگشت های کوتاه مدت و بلند مدت به دست می آید. هم چنین، نسبت بارش در دوره بازگشت های مختلف، نسبت به میانگین بارش سالانه به عنوان یک معیار در نظر گرفته می شود. با استفاده از این نسبت ها و شاخص های تعیین شده، ایستگاه های پرخطر از نظر سیلاب شناسایی شد. بنابراین در اقدامات مدیریتی نیاز است تا به این ایستگاه ها توجه بیشتری شده و اقدامات لازم مربوط به مدیریت سیلاب در این مناطق اعمال شود.