مطالعه تطبیقی ویژگی های مشترک طراحی چهره های معنوی در تمدنهای دینی (بودایی، مسیحیت، اسلام)

در تاریخ هنر و تمدن های دینی، همواره شاهد ظهور آثار معنوی و روحانی هستیم که سعی در برقراری ارتباط انسان با عوالم ملکوتی دارند و یکی از بارزترین مصادیق آن چهره های معنوی است. چهره انسان های وارسته مجالی برای نمایش روحانیت و معنویت در قالب تصویر انسانی بوده و همواره در تمدن های دینی مورد توجه خاص بوده است. این چهره ها دارای خصلت هایی است که وقتی در کنار یکدیگر قرار داده می شود چنین به نظر می آید که دارای روحی واحد و مشترک هستند. شناسایی ویژگی های مشترک چهره های معنوی در تمدن های دینی هدف اصلی این تحقیق است.
در این مقاله سعی شده است با استفاده از تحلیل و تفسیر صورت نوعیه و بیان دیدگاه های گوناگون صاحبنظران درباره آن به شناسایی ویژگی های مشترک چهره های معنوی و چگونگی استفاده هنرمندان از این اصول در آثارشان پرداخته شود. ارائه مقاله براساس روش تحقیق توصیفی تحلیلی است که اساس آن توصیف نمونه هایی از چهره های موجود در برخی از تمدن های دینی است و ضمن بررسی نحوه تلقی هنرمندان در تمدن های گوناگون نسبت به خلق چهره های معنوی که برگرفته از صورت نوعیه اند، برخی از ویژگی های مشترک این چهره ها شناسایی شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که چهره های معنوی در تمدن های دینی دارای ویژگی های مشترکی است که می توان با استفاده از آن ها، چهره ای آرمانی را متصور شد. در نتیجه، مهم ترین ویژگی های مشترک این چهره ها عبارت اند از: ابروان کشیده و کمانی، چشمان درشت و بادامی، بینی کشیده، لبانی کوچک، پیشانی محراب گونه و گشاده.