اثر بیمه های اجتماعی بر نابرابری درآمد در ایران

طرح مساله: وجود نابرابری گسترده در توزیع درآمد به بروز فقر و افزایش دامنه ی آن منجر می شود. از ابتدای قرن بیستم تا اواسط آن، توجه بیشتر اقتصاددانان کشورهای جهان به افزایش نرخ رشد اقتصادی معطوف شده بود ولی از نیمه دوم به بعد، به ویژه از دهه 1970 با ملاحظه افزایش شکاف درآمدی میان فقرا و ثروتمندان و هم چنین تحول در آگاهی عمومی بر افزایش کیفیت زندگی تاکید شده است. هدف ما در این مقاله این است که نشان دهیم آیا بیمه اجتماعی ابزار موثری برای کاهش نابرابری می-باشد؟ به عبارت دیگر تغییرات در سطوح بیمه چه تغییری در توزیع درآمد ایجاد می کند؟
با استناد به اطلاعات موجود و پا برآورد مدل های رگرسیونی، رابطه بیمه های اجتماعی با نابرابری درآمد در ایران تبیین می شود.
در ایران فرضیه کوزنتس صادق نیست. هم چنین، حق بیمه دریافتی بیمه های عمر و غیر عمر، باعث کاهش نابرابری می شوند.و اثر بیمه های عمر بر کاهش نابرابری درآمد به مراتب بیش از اثر بیمه های غیر عمر است.
نتایج مدل نشان می دهد که توسعه ی بیمه های اجتماعی، اعم از بیمه های غیر عمر و عمر، باعث کاهش نابرابری درآمدها می شوند. تاثیر بیمه-های اجتماعی بر نابرابری، ناچیز ولی معنا دار است. از این رو برای کاهش نابرابری درآمد، علاوه بر توسعه بیمه های اجتماعی اقدامات دیگری هم باید انجام شود.