ارزیابی و مقایسه پروتئین های ذخیره ای دانه در برخی از گونه های آژیلوپس ایران

تنوع ژنتیکی پایه و اساس اصلاح گیاهان محسوب شده که گزینش و بهبود گیاهان با صفات و خصوصیات مطلوب را ممکن می سازد. با توجه به اهمیت پروتئین های ذخیره ای دانه در برنامه های به نژادی گندم نان، مطالعه تنوع ژنتیکی برای این پروتئین ها در میان خویشاوندان گندم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این بررسی تنوع ژنتیکی برای پروتئین های ذخیره ای دانه در میان 105 نمونه از گونه های Aegilopsشامل columnaris. Ae، crassa Ae.، cylindrica. Ae، kotschyi. Ae، Ae. neglecta، Ae. triuncialis، Ae. umbellulataa، Ae. speltoidesو Ae. tauschii طبق روش ژل اکریلامید سدیم دو دسیل سولفات (SDS-PAGE) مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 22 باند پروتئینی در قالب 24 طرح مختلف در میان نمونه ها مشاهده شد. بیشترین تنوع در گونهAe. neglecta با شاخص 12/0 و کمترین تنوع در گونه Ae. cylindrica با شاخص 03/0 مشاهده گردید. در میان استان های مبدا نمونه ها، استان های تهران و آذربایجان شرقی با شاخص 13/0 بیشترین تنوع و استان لرستان با شاخص 06/0 از تنوع کمتری برخوردار بودند. در گروه بندی نمونه ها با استفاده از روش اتصال بین گروهی گونه ها و همچنین استان های مورد بررسی به سه گروه تقسیم شدند. بیشترین فاصله ژنتیکی بین گونه crassa. Ae و Ae. triuncialisو کمترین فاصله ژنتیکی میان گونه umbellulata. Ae و neglecta. Ae مشاهده شد. همچنین در میان استان های مبدا نمونه ها، استان های لرستان و سمنان بیشترین فاصله و استان های کرمانشاه و ایلام کمترین فاصله را از یکدیگر نشان دادند.