بررسی نقش کودهای زیستی بر عملکرد و یکفیت دو رقم گندم دیم

مصرف بی رویه کودهای شیمیایی صدمات شدیدی به چرخه زیستی در مزارع وارد کرده است و موجب تخریب سازوکار کشاورزی پایدار گردیده است، این اثرات مخرب موجب شده است که مصرف کودهای زیستی توصیه گردد. در این تحقیق اثر ترکیبات مختلف سه نوع کود زیستی (ازتوباکتر، نیتروکسین و بیوفسفات) بر کمیت و کیفیت عملکرد گندم رقم سرداری (بومی منطقه) و یک رقم امید بخش در دست معرفی در دو سال زراعی 85-1384 و 86-1385 به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم سرارود مورد بررسی قرار گرفت. فاکتور اول شامل رقم سرداری و یک لاین پیشرفته) و فاکتور دوم کود در هفت سطح شامل تیمارهای صفر (بدون کود) ازتوباکتر، بیوفسفات، نیتروکسین، ازتوباکتر همراه با بیوفسفات، نیتروکسین همراه با بیو فسفات و تیمار کود N45P45 به عنوان شاهد کودی بود. در این تحقیق درصد نیتروژن دانه، پروتئین دانه و غلظت آهن و روی دانه نیز اندازه گیری شد. نتایج تجزیه مرکب دو ساله نشان داد که اثر ساده سال بر عملکرد و وزن هزار دانه در سطح 1 درصد معنی دار بود و از لحاظ سایر صفات مورد ارزیابی تفاوت معنی داری بین ارقام دیده نشد. همچنین کودهای زیستی تاثیر بسیار معنی داری بر درصد نیتروژن دانه، پروتئین دانه و غلظت آهن و روی دانه نشان دادند، به طوری که کاربرد کود های زیستی ازتوباکتر، بیوفسفات، نیتروکسین، ازتوباکتر همراه بیوفسفات و نیتروکسین همراه با بیوفسفات 3/12 تا 07/13 درصد پروتئین دانه را نسبت به تیمار بدون کود (شاهد) افزایش داد. بیشترین افزایش عملکرد و پروتئین دانه مربوط به تیمار کودی ازتوباکتر همراه با کود بیوفسفات بود.