تجزیه و تحلیل رشد دو رقم سویا (. Glycine max L) در نسبت های مختلف کشت مخلوط

به منظور بررسی برخی صفات فیزیولوژیکی دو رقم سویا در کشت مخلوط، آزمایشی در مزرعه کشاورزی ایستگاه تحقیقاتی شهرستان قائم شهر در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1388 صورت گرفت. ارقام پابلند 032 و پاکوتاه ساری به روش نسبت های جایگزینی شامل 1:1، 2:1، 3:1، 2:2، 1:2، 1:3 (ساری-032) و کشت خالص هر یک از ارقام به عنوان تیمار شاهد با تراکم 45 بوته در مترمربع کشت شدند. نسبت -های کاشت 1:1، 2:2 ضمن تولید حداکثر شاخص سطح برگ، از وزن خشک و سرعت رشد محصول بیشتری برخوردار بودند. همچنین نسبت های کاشت 1:2 و 1:3 (ساری-032) به خصوص در مراحل رشد زایشی دارای بیشترین سطح ویژه برگ بودند. به نظر می رسد ساختار کانوپی مناسب در نسبت کاشت 1:1 منجر به افزایش شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول و در نتیجه افزایش وزن خشک کل شد. همچنین نسبت کاشت 1:1 دارای بیشترین نسبت برابری زمین (32/1) در مقایسه با سایر نسبت های کاشت بود.