شاه می میرد، کلاسیک ترین نمایشنامه تئاتر نو

یونسکو یکی از مهم ترین نمایشنامه نویسان تئاتر نو است که توانسته به خوبی این نوع تئاتر را روی صحنه ببرد. نمایشنامه «شاه می میرد» یکی از معروف ترین نمایشنامه های یونسکو است که به دفعات روی صحنه رفته و برخلاف دیگر نمایشنامه های وی معرف نوعی کلاسیسیسم است، علیرغم اینکه از ویژگی های خاص نمایشنامه نویسی یونسکو که همواره مفهومی سمبلیک در بردارد نیز بهره مند است. در آن دوران کلاسیسیسم به عنوان راهی برای مبارزه علیه تئاتر متعهد که طی سال های 60 رواج یافته بود محسوب می شد و یونسکو که تمایل زیادی برای مقابله با این نوع تئاتر داشت به سمت نگارشی روی آورد که بیانگر احساسات درونی وی باشد. از این روی نمایشنامه شاه می میرد نقطه عطفی در آثار این نویسنده بزرگ محسوب می شود. در این مقاله پس از بررسی اجمالی ویژگی های تئاتر نو به شناسایی مشخصه هایی می پردازیم که نمایشنامه شاه می میرد را به عنوان نمایشنامه ای کلاسیک از دیگر آثار یونسکو و سایر نویسندگان تئاتر نو متمایز می سازد.