جامعه ناممکن و بازگشت امر سیاسی در رمان بهشت (1997) اثر تونی موریسون

با توجه به موقعیت آفریقایی آمریکایی ها در جامعه آمریکا، مسئله هویت در ادبیات آفریقایی آمریکایی همواره یکی از دغدغه های اصلی (و شاید هم بزرگترین دغدغه) نویسندگان، شاعران و نمایشنامه نویسان آفریقایی آمریکایی بوده است. در این میان، تونی موریسون در مقام نویسنده آفریقایی آمریکایی زن از رابطه تعین بین فرهنگ غالب و مغلوب فراتر رفته و هویت را در رمان هایش در درون خود جامعه آفریقایی آمریکایی ها مسئله ساز می کند. در همین راستا، مقاله حاضر به بررسی فرایند هویت سازی در رمان بهشت (1997)، هفتمین اثر تونی موریسون می پردازد. از آنجا که هویت امری بسیط و تک ساحتی نیست، پژوهش حاضر از نظریه گفتمان لاکلو و موف و مفاهیم تحلیلی آن و زبان شناسی نقش گرای هالیدی به عنوان چارچوب نظری پژوهش استفاده کرد. پس از تحلیل زبانی و گفتمانی رمان، این نتیجه حاصل می شود که هویت بر بستری از تعین مفرط گفتمان ها، کنش های گفتمانی و مناسبات قدرت شکل گرفته و پیچده تر، فراتر و ناپایدارتر از مطلق های نژادی و مقوله های فرهنگی است.