ارتباط بین سبک های رهبری مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی

رهبری به عنوان یکی از وظایف مهم مدیر، علم و هنر نفوذ در افراد به منظور دستیابی به اهداف می باشد. سبک رهبری یا مدیریت تعیین کننده جو، فرهنگ و راهبردهای حاکم بر سازمان است. مدیران با استفاده از سبک رهبری می توانند رضایت شغلی و تعهد سازمانی کارکنان و بهره وری سازمان خود را افزایش دهند.
این پژوهش با هدف تعیین رابطه سبک رهبری مدیران گروه های آموزشی بر رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان صورت گرفت.
این پژوهش توصیفی – مقطعی بر روی 150 نفر از اعضای هیات علمی رسمی و پیمانی تمام وقت دانشگاه در سال 1390 انجام گرفت. داده های پژوهش از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. پرسشنامه شامل سه بخش مشخصات فردی، سبک رهبری مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه بود. داده های پژوهش بصورت توزیع فراوانی، ماتریس همبستگی، آنالیز واریانس دو طرفه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که رضایت شغلی اعضای هیات علمی در حد متوسط (با میانگین و انحراف معیار 41/27±46/219 کل رضایت شغلی و 77/17±14/118 کل سبک رهبری) بوده و رابطه مستقیم و معنی داری بین سبک رهبری مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه وجود دارد(01/0 P<). همچنین بین سبک ساختارمند (وظیفه مدار) مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد(01/0 P<). بر اساس نتایج، میانگین سبک رهبری در مردان 27/18±20/115 و در زنان 01/17±78/120 بدست آمد که اختلاف معنی داری بین جنسیت به لحاظ سبک رهبری وجود نداشت(055/0=P). اختلاف معنی دار مثبتی بین جنسیت و رضایت شغلی (مردان 94/24 ±79/214 و زنان 98/28 ±66/223) وجود داشت (048/0=P).
با توجه به رابطه مستقیم و معنی داری که بین سبک رهبری ساختارمند مدیران گروه های آموزشی و رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه وجود دارد، برای پویایی سیستم مدیریتی در گروه ها لازم است تصمیم گیری ها در سطوح مختلف مدیریتی بر اساس رسالت ها، اهداف و ماموریت دانشگاه و با مشارکت فعال اعضای هیات علمی صورت گیرد تا رضایت شغلی آنان افزایش یا فته و زمینه مناسب جهت تغییر، ابداع و نوآوری و خلاقیت بوجود آید.