بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیکی(ای-ماکس) بر عملکرد رشد و پارامترهای تخمیری شکمبه در بزغاله های بومی آذربایجان غربی

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل پری بیوتیکی (ای-ماکس) شامل ترکیبات دیواره سلولی مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر عملکرد رشدو پارامترهای تخمیری شکمبه دربزغاله های بومی آذربایجان غربی انجام شد.در یک طرح بلوک کاملا تصادفی،20راس بزغاله ماده با میانگین وزن 8/1±1/11 کیلوگرم و سن حدود6-5ماه با 4جیره آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت. تیمارها شامل:1) شاهد (بدون پری بیوتیک)، 2) جیره پایه +2گرم پری بیوتیک، 3) جیره پایه +4گرم پری بیوتیک، 4) جیره پایه +6گرم پری بیوتیک در روز،که به مصرف بزغاله ها رسید. افزایش وزن روزانه بزغاله هایی که جیره حاوی پری بیوتیک مصرف نموده اند به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P<). همچنینافزودن پری بیوتیک در جیره بزغاله ها باعث بهبود ضریب تبدیل غذایی شد(05/0P<). مصرف ماده خشک در بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. افزودن پری بیوتیک در جیره بزغاله تاثیری بر pHشکمبه نداشت.نیتروژن آمونیاکی شکمبه، استات، پروپیونات و والرات در بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت. میزان بوتیرات در گروه های حاوی پری بیوتیک در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (05/0P<). در مجموع می توان گفت اضافه نمودن پری بیوتیک (ای-ماکس) به جیره بزغاله ها، موجب بهبود عملکرد رشد و تخمیر شکمبه آن ها شد.