مقایسه اثر آستاگزانتین و جلبک دونالیلا سالینا (Dunaliella salina) بر میزان کاروتنوئید پوست، پراکسیداسیون لیپید ها و رنگ ماهی سورم (Heros serverus)

محققین از دیرباز به دنبال جایگزین های مناسبی برای رنگ دانه های صناعی مانند آستاگزانتین بوده اند.

لذا در این تحقیق اثر تجویز خوراکی آستاگزانتین و جلبک دونالیلا سالینا بر میزان بتاکاروتن پوست، رنگ پوست و باله ها و میزان پراکسیداسیون لیپید های عضله ماهی سورم (H.serverus) مورد بررسی قرار گرفت.

به این منظور تعداد 135 قطعه ماهی با وزن (g 5/0± 27) به 3 تیمار در 3 تکرار تقسیم شدند: تیمار اول با غذای معمولی (1)G و دو تیمار دیگر به ترتیب با mg/kg 200 جلبک دونالیلا)2(G و mg/kg 200 آستاگزانتین)3(G تغذیه شدند. بعد از 6 هفته تغذیه از ماهی های هر تیمار عکس دیجیتال، نمونه پوست و عضله تهیه گردید. میزان بتاکاروتن پوست و (مالون دی آلدئید) MDA عضله و نیز شاخص های رنگ Hue، b*،a*،L*(و)Chroma بین تیمارها مقایسه گردیدند.

میزان بتاکاروتن در تیمار های 3G و 2G نسبت به 1G افزایش معنی داری را نشان داد (05/0.)p< میزان پراکسیداسیون لیپیدی در تیمار 2G و 3G کاهش معنی داری نسبت به تمیار شاهد نشان داد (05/0)p<. در ناحیه تنه اگرچه بعضی از شاخص های رنگ بهبود یافت ولی تفاوت معنی داری در بین تیمار ها مشاهده نشد (05/0.)p> در ناحیه باله ها شاخص های a* و Hue در تیمار های 2G و 3G به ترتیب افزایش و کاهش معنی داری نسبت به تیمار 1G داشتند (05/0.)p< شاخص b* در تیمار های 2G و 3G کاهش معنی داری نسبت به تیمار 1G را نشان داد (05/0.)p< شاخص Chroma در تیمار 3G افزایش معنی داری نسبت به دو تیمار دیگر نشان داد (05/0.)p< شاخص L* در بین تیمار ها تفاوت معنی داری را نشان نداد (05/0)p>. نتیجه گیری نهایی: طبق نتایج اگر چه تاثیر آستاگزانتین بر میزان بتاکاروتن و رنگ پوست بیشتر از جلبک دونالیلا می باشد، ولی با توجه به قیمت مناسب تر، در دسترس بودن و امکان تولید وسیع، از این جلبک می توان به عنوان یک جایگزین مناسب برای آستاگزانتین استفاده نمود.