تاثیر عصاره بایکالین، فعال کننده PPARγ بر تمایز اریتروئیدی سلول های بنیادی خونساز CD133+ بند ناف

ریشه خشک شده گیاه بایکالین، اثرات ضد ویروسی و ضد سرطانی دارد. این مطالعه جهت آشکارسازی اثر عصاره این گیاه بر روند تمایز سلول های بنیادی خونساز CD133+ به رده اریتروئیدی انجام شد.
در یک مطالعه تجربی، جهت تعیین اثر لیگاندهای PPARγ (بایکالین و تروگلیتازون) بر روند تمایز سلول های بنیادی در حین اریتروپوئز، سلول های CD133+ از خون بند ناف جدا شدند و پس از مجاورت با غلظت های مختلف بایکالین، تروگلیتازون، سیتوکاین های اریتروپویتین (EPO) و استم سل فاکتور (SCF)، در انکوباتور کشت سلولی قرار داده شدند. پس از 9 روز بررسی تغییرات مورفولوژی توسط رنگ آمیزی رایت گیمسا، تغییرات درصد سلول های بیان کننده مارکرهای سطحی با فلوسیتومتری و ارزیابی کلنی های تشکیل شده در محیط نیمه جامد متیل سلولز انجام شد.
بررسی میکروسکوپی سلول های رنگ آمیزی شده با رنگ رایت گیمسا، نمایانگر بلوغ اریتروئیدی سلول های بنیادی CD133+ در حضور سیتوکاین های SCF و EPO بود. بررسی فلوسیتومتری سلول ها نشانگر کاهش درصد سلول های بیان کننده مارکرهای اریتروئیدی گیرنده ترانسفرین (TfR) و گلیکوفورین A (GPA) در مجاورت تروگلیتازون و بایکالین بود(03/0 p<). اثر بازدارنده بر اریترپوئز تروگلیتازون بیشتر از بایکالین بود. آزمایش سنجش کلنی نیز کاهش چشمگیر کلنی ها را در مجاورت تروگلیتازون و بایکالین نشان می دهد(02/0 p<).
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که آگونیست های PPARγ، تعدیل کننده روند تمایز سلول های بنیادی CD133+ به رده اریتروئیدی بوده و نقش مهمی در تنظیم روند اریتروپوئز نرمال به عهده دارند. لذا با توجه به استفاده این عصاره گیاهی جهت درمان برخی بیماری ها، باید اثر بازدارندگی آن بر اریتروپوئز طبیعی مورد توجه قرار گیرد.