ارتباط پلی مورفیسم 4G/5G در ژن مهارکننده فعال کننده پلاسمینوژن-1 (PAI-1) با ترومبوز شریانی در عروق کرونر

فاکتورهای مستعدکننده ارثی و اکتسابی متعددی برای ترومبوز شریانی که از بارزترین انواع آن انفارکتوس میوکارد است، مطرح می باشند. از جمله عوامل ژنتیکی مرتبط، می توان به پلی مورفیسم PAI-1 4G/5G اشاره کرد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط این پلی مورفیسم با بیماری های قلبی- عروقی ناشی از ترومبوز شریانی در عروق کرونری در افراد ایرانی بود.
با طراحی یک مطالعه مورد- شاهد، 61 بیمار مبتلا به ترومبوز در عروق کرونری، شامل 45 مرد و 16 زن و هم چنین 92 فرد اهداکننده سالم، شامل 74 مرد و 18 زن از نظر این پلی مورفیسم به روش PCR و با روش ARMS ارزیابی شدند. کلیه داده ها با برنامه SPSS نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و نتایج به دست آمده با مطالعه های مشابه مقایسه شدند.
شیوع پلی مورفیسم های 4G/4G، 4G/5G و 5G/5G برای ژن PAI-1 در گروه بیمار به ترتیب 6/24%، 9/45% و 5/29% و نیز در گروه کنترل 7/20%، 4/42% و 37% بود و از نظر پلی مورفیسم مورد بررسی میان گروه بیمار و کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد، اما در مورد فاکتورهای خطر مرسوم نظیر فشار خون، دیابت، هایپرلیپیدمی، مصرف سیگار و چاقی بررسی های انجام شده نشان دهنده تفاوت معناداری میان گروه کنترل و بیمار بود(001/0 p=).
نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهند میان پلی مورفیسم 4G/4G در ژن PAI-1 و افزایش استعداد ابتلا به ترومبوز شریانی در جمعیت مورد مطالعه ارتباطی وجود ندارد.