تاثیر ضدعفونی یک مرحله ای کل دهان بر میزان سایتوکاین های IL-17 و IL-23 سرمی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته

هدف از روش ضد عفونی یک مرحله ای کل دهان حذف یا کاهش سریع تمام پاتوژنهای اوروفارنژیال بواسطه جرم گیری و تسطیح سطح ریشه، شستشوی زیر لثه ای پاکتهای پریودنتال و ضد عفونی سطح زبان است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر این روش بر میزان IL-17و IL-23 سرمی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته است.
این مطالعه کلینیکی بر روی 24 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن جنرالیزه متوسط تا پیشرفته که به طورتصادفی برای مطالعه انتخاب شدند انجام گرفته است. 20 (11مرد-9 زن)سالم از لحاظ پزشکی و بدون تاریخچه دارو درمانی در 6 ماه گذشته وارد مطالعه شدند. نمونه خونی بیماران بلافاصله قبل از درمان گرفته شد. ضد عفونی یک مرحله ای کل دهان در یک جلسه انجام گرفت. نمونه خونی دوم 6 هفته بعد از درمان گرفته شد. نمونه ها به روش ELISA از نظر میزان IL-17 و IL-23 سرمی بررسی شدند. آنالیز آماری به روش ناپارامتری ویلکاکسون با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 0/15 انجام گرفت.
میانگین مقادیر قبل و بعد از درمان IL-17 سرمی به ترتیب pg/ml 6/38 ±8/103 و pg/ml6/8 ±1/14 می باشد (003/0=P) و میانگین مقادیر قبل و بعد از درمان IL-23 سرمی به ترتیب pg/ml 1/40 ±9/124 و pg/ml 8/8 ±17 می باشد (001/0=P)؛ که در هر دو مورد تفاوت معنی دار است.
در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته میزان IL- IL-17 و IL-23 سرمی بعد از ضد عفونی یک مرحله ای کل دهان به طور معنی داری کاهش می یابد.