مقایسه پایداری چند نوع دهان شویه با روش اپی فلورسانس و تاثیر آنان بر میزان پلاک میکروبی

جهت تعیین اثر یا بررسی پایداری دهان شویه ها روش های مختلفی به کار رفته است. با توجه به در دسترس بودن تنوع زیادی از دهان شویه ها، این مطالعه با هدف تعیین پایداری چند نوع دهان شویه با روش اپی فلورسانس و تاثیر آنان بر میزان پلاک میکروبی انجام شد. در این کارآزمایی بالینی متقاطع دو سو کور، سه دهان شویه کلرهگزیدین 2/0 % و 12/0%، دو دهان شویه پرسیکا و ستیل پیریدیم کلراید (CPC) و کنترل منفی (نرمال سالین) مورد ارزیابی قرار گرفت. 16 داوطلب با معیار ورود و خروج معین شرکت کردند و نمونه های بزاق تحریک نشده در زمانهای پایه، سی ثانیه، 1،3، 5 و7 ساعت بعد از یک بار استفاده از دهان شویه ها جمع آوری و از روش اپی فلورسانس برای بررسی باکتری های زنده استفاده شد. جهت ارزیابی کلینیکی پس از پروفیلاکسی از آنها خواسته شد تا به مدت چهار روز از هیچ وسیله بهداشت دهان به جز دهان شویه مورد بررسی دو بار در روز استفاده ننمایند. بین استفاده از دهان شویه ها ده روز فاصله تعیین گردید. برای مقایسه میکروب های زنده در گروه ها از آزمون Repeated Measur ANOVA و آزمون Schefe و در خصوص ارزیابی پلاک میکروبی از آزمون Kraskal Wallis استفاده گردید.
در بین دهان شویه ها پرسیکا تا سه ساعت اول و کلرهگزیدین 12% تا پنج ساعت پایداری خود را حفظ کردند و کاهش معنی داری در جمعیت باکتری ها تا هفت ساعت فقط در خصوص دهان شویه 2/0% کلرهگزیدین مشاهده شد. (001/ P <) در ارزیابی کلینیکی نیز دهان شویه های کلرهگزیدین 2/0% و 12/0% با دو دهان شویه دیگر اختلاف معنی داری داشته ولی با یکدیگر از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند. (02/0 (P < همچنین دو دهان شویه پرسیکا و CPC اثری مشابه یکدیگر داشتند. (02/0 (P < تفاوت در اثر بخشی دهان شویه هاوابستگی شدیدی به میزان پایداری آنان دارد. در صورت نیاز به اثربخشی یکسان می بایست دفعات استفاده روزانه دهان شویه های دیگر را در مقایسه با کلرهگزیدین افزایش داد.