نقش تغذیه در سلامت با رویکرد آموزه وحیانی

سابقه و هدف سلامت در فرهنگ متعالی اسلام از ارزش والایی برخوردار است. قرآن کتاب هدایت و سلامت معرفی شده است. بر همین اساس رهنمودهای مختلف بهداشتی در مورد سلامت ارایه کرده است. یکی از رویکردهای قرآن، توصیه های تغذیه ای آن در آیات متعدد می باشد، هدف از این پژوهش، شناسایی نقش و جایگاه آموزه تغذیه قرآنی در ارتباط با سلامت می باشد. پژوهش حاضر مبتنی بر روش تحلیلی اسنادی و مفهومی است. در این راستا، ابتدابا مراجعه به منابع تفسیری و حدیثی، ونیز جستجودر بانک های اطلاعاتی از قبیل Sid، magiran، Noormags، iranmedex اطلاعات لازم مبتنی بر سوالات تحقیق گردآوری شد. در نهایت مطالب گردآوری شده با توجه به اهداف و سوالات پژوهش، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آموزه تغذیه وحیانی، توجه به سلامت جسمی را با اصول تنوع غذایی، ایمنی و طیب بودن در نظر دارد. با دعوت به غذای حلال و پرهیز از غذای حرام و نیز پذیرش خداوند به عنوان رزاق حقیقی، معنویت در سلامت را جستجو می کند. این نگرش معنوی، شاخص های سلامت روان از قبیل آرامش، اخلاق مداری و عمل صالح را بدنبال دارد امری که در قرآن بر آن تاکید می شود. توزیع عادلانه غذا در جامعه اسلامی، ازدگر آموزه قرآنی است که با آن سلامت اجتماعی محقق می شود. لذا جهت گیری رهنمودهای بهداشت تغذیه وحیانی در راستای تحقق سلامت جامع نگر می باشد. ازآنجا که در آموزه وحیانی، تغذیه سالم در بردارنده، شاخص های جسمی، روانی، معنوی و اجتماعی است. ضروری است که رویکرد تغذیه ای اسلام مورد توجه سیاست گذارانی جهانی تغذیه قرار گیرد تا سلامت واقعی حاصل گردد.