بررسی اثر سیر خام و سیر پخته بر تغییرات هیستوپاتولوژیک وهیستومورفومتریک بیضه و اپی دیدیم و اثر بر روند اسپرماتوژنز در موش صحرایی

اسپرماتوژنز روندی است که طی آن سلول های جنسی نر تولید می شوند و اختلال در هر یک از مراحل آن، می تواند باعث ناباروری شود. در پژوهش حاضر اثر تجویز خوراکی سیر به دو صورت خام و پخته بر بافت بیضه و اپیدیدیم و فرآیند اسپرماتوژنز مورد مطالعه قرار گرفت.
تعداد 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 5 گروه شامل 4 گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی 1 و 2 به ترتیب روزانه غذای پلت محتوی 5% و %15سیر خام، گروه تجربی 3 و 4 به ترتیب روزانه غذای پلت محتوی 5% و 15% سیر پخته به صورت خوراکی دریافت نمودند. گروه کنترل نیز روزانه به مدت یک ماه غذای پلت استاندارد دریافت نمودند. در پایان، بیضه ها و اپی دیدیم مورد مطالعه میکروسکوپی قرار گرفتند. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون Duncan-test تجزیه و تحلیل شدند.
این مطالعه نشان داد که میزان تکثیر سلول های جنسی در گروهی که غذای محتوی %15 سیر پخته مصرف کردند، در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی داری داشته است (5%≥P) و این میزان در گروهی که از غذای محتوی %15 و %5 سیر خام تغذیه شدند، کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد.
تجویز سیر پخته ضمن تاثیرگذاری بر تکثیر سلول های جنسی در توبول بیضه و اپی دیدیم، روند اسپرماتوژنز را نسبت به گروه کنترل سرعت می بخشد. تجویز سیر خام دارای اثرات مخرب روی بافت بیضه و فرایند اسپرماتوژنز در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل است.