پیش بینی شادکامی دانشجویان بر اساس هوش معنوی

افراد می توانند با استفاده از هوش معنوی فعالیت ها و زندگی خود را در مسیری عمیق و معنادارتر هدایت کنند. به کارگیری الگوهای معنوی و دینی در زندگی روزمره می تواند موجب افزایش سازگاری و بهزیستی انسان شود. هدف مطالعه حاضر این است که آیا هوش معنوی قادر به پیش بینی شادکامی می باشد یا خیر. این مطالعه مقطعی-تحلیلی روی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال 1391 انجام شد، در این مطالعه تعداد 129 نفر با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد نمونه پرسش نامه های خودسنجی هوش معنوی و شادکامی آکسفورد را تکمیل نمودند و داده ها با آزمون های آماری ضریب همبستگی و t مستقل و رگرسیون چندگانه خطی به روش گام به گام(stepwise) توسط نرم افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری در این مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد. ضریب همبستگی بین هوش معنوی و شادکامی برابر 505/0=r به دست آمد، که از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<). در پیش بینی نمره شادکامی با متغیرهای هوش معنوی و کنترل اثر متغیرهای جنسیت، سن، محل سکونت و معدل با استفاده از رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نتیجه گرفته شد که فقط متغیرهای هوش معنوی و جنسیت به صورت معناداری قادر به پیش بینی نمره شادکامی بودند. هم چنین دو بعد تفکر وجودی انتقادی و معنای شخصی از ابعاد هوش معنوی به صورت معناداری پیش بینی کننده شادکامی بودند. از این مطالعه نتیجه می شود که بر اساس هوش معنوی و جنسیت می توان شادکامی افراد را پیش بینی نمود. از آنجا که هوش معنوی مجموعه ای از توانایی هاست، می توان با ارتقای این مهارت ها در دانشجویان زمینه بالابردن شادکامی در آن ها را فراهم کرد.