تغییر پذیری قابلیت هدایت الکتزیکی و نسبت جذب سدیم خاک و تاثیز آن ها بر رشد پسته

شوری و سدیمی بودن خاک، یکی از مهم ترین مشکلات در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. این پژوهش با هدف بررسی تغییرات مکانی شوری و نسبت جذب سدیم و هم چنین بررسی اثرات متقابل آن ها بر رشد و عملکرد پسته در منطقه کوثرریز رفسنجان انجام گرفته است. به این منظور یک شبکه منظم نمونه برداری به فاصله 500 متری درنظر گرفته شد و تعداد 192 نمونه از دو عمق صفر تا 30 و 30 تا 60 سانتی متری برداشت و قابلیت هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک و نسبت جذب سدیم نمونه ها با استفاده از روش های استاندارد اندازه گیری و محاسبه شد. نتایج آماری نشان داد که براساس آزمون پیرسون بین نسبت جذب سدیم و شوری خاک در سطح یک درصد، همبستگی مثبتی وجود داشت که نشان می دهد بخش عمده املاح منطقه از نوع سدیم دار می باشند. نقشه های کریجینگ نشان دادند که تغییرپذیری مکانی قابلیت هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم در عمق اول بیشتر از عمق دوم است که احتمالا به دلیل عملیات مدیریتی مختلف در منطقه است. بر اساس اطلاعات این نقشه ها وجود مقدار زیاد شوری و نسبت جذب سدیم به دلیل برداشت های بی رویه از آب های زیرزمینی و خشک سالی های پی درپی در سال های اخیر، عامل اصلی کاهش عملکرد و حتی از بین رفتن بخش های عمده ای از باغ های پسته در منطقه می باشد. نتایج نشان داد که شوری و سدیمی بودن خاک در مناطق بایر چندان شدید نیست که این خود بیانگر تاثیر مدیریت نادرست بر افزایش قابلیت هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم در مناطق پسته کاری می باشد.