اثربخشی هماهنگ سازی امواج مغزی به وسیله اصوات بین آئورال بر کاهش اضطراب

اضطراب یک پدیده بنیادی است که مخرج مشترک نشانگان اختلال های روانی را تشکیل می دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی هماهنگ سازی امواج مغزی به وسیله اصوات بین آئورال در کاهش اضطراب بود.

در مطالعه تجربی دوسوکور، 30 نفر از کارکنان یک شرکت تحقیقاتی مهندسی به وسیله نمونه گیری و جایگزینی تصادفی، به دو گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. کلیه آزمودنی ها پرسشنامه اضطراب اسپیلبرگر را تکمیل نمودند. سپس گروه آزمایشی به مدت 4 هفته و هر هفته سه جلسه به اصوات بین آئورال که در یک زمینه موسیقی بدون کلام ضبط گردیده بود گوش دادند. مدت زمان هر جلسه حدود 20 دقیقه بود. گروه کنترل طی همین مدت به موسیقی زمینه فاقد اصوات هماهنگ کننده گوش دادند. در پایان، هر دو گروه پرسشنامه اضطراب را تکمیل نمودند و نمرات اضطراب دو گروه قبل و بعد از مداخله به وسیله آزمون کوواریانس مقایسه گردید.

یافته ها نشان می دهد هماهنگ سازی امواج مغزی به وسیله اصوات بین آئورال، منجر به کاهش معنادار حالت (001/0P<) و رگه (018/0P<) اضطراب می شود.

هماهنگ سازی امواج مغزی به وسیله اصوات بین آئورال، در کاهش حالت و رگه اضطراب موثر بوده و می تواند در مراکز درمانی به منظور کاهش اضطراب بیماران استفاده شود.