مطالعه تاثیر مدیریت منابع انسانی بر اجرای حاکمیت بالینی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران

حاکمیت بالینی، به کارگیری ساز و کارهای حاکمیتی برای انجام درست کار در زمان و مکان مناسب به شیوه ای صحیح برای بیماران، در راستای کسب حداکثر نتایج بالینی می باشد. اجرای حاکمیت بالینی به طور قاطع نیازمند مهارت ها و تمایلات نیروی کار بهداشت و درمان است. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی رابطه ی مدیریت منابع انسانی با اجرای حاکمیت بالینی و استقرار بهینه ی چارچوب حاکمیت بالینی با ارائه ی راهکارهایی در زمینه مدیریت موثر منابع انسانی در صورت وجود رابطه معنی دار می باشد.
این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 1391 انجام شد. روش نمونه گیری، خوشه ایدو مرحله ای است. از بین بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی تهران به طور تصادفی سه بیمارستان دکتر شریعتی، امام خمینی(ره) و شهید هاشمی نژاد انتخاب شد و در هر بیمارستان به طور تصادفی پرسشنامه بین 30 نفر توزیع گردید که در مجموع حجم نمونه به 90 نفر رسید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ی پژوهشگر ساخته و برگه مشاهده بود. داده ها از طریق نرم افزار آماری SPSS تحلیل شد.
حداقل امتیاز حاکمیت بالینی مربوط به بیمارستان امام خمینی(ره) و حداکثر آن مربوط به بیمارستان شهید هاشمی نژاد بود. بین متغیرهای ((آموزش))، ((جذب و به کارگیری)) و ((حقوق و مزایا)) با حاکمیت بالینی رابطه معنی داری دیده شد.
باتوجه به رابطه معنی دار میان متغیرهای مدیریت منابع انسانی با اجرای حاکمیت بالینی، سرمایه گذاری بر روی این محور از حاکمیت بالینی به عنوان محوری که موفقیت در سایر محورها را تحت تاثیر قرار می دهد می تواند در استقرار حاکمیت بالینی اثربخش باشد.