مقایسه تاثیر کاربرد موضعی ژل اسید فسفریک فلوراید بر میزان ریزسختی سطحی دو نوع فیشورسیلانت و یک نوع کامپوزیت قابل جریان

اثرات احتمالی ترکیبات حاوی فلوراید از جمله ژل اسید فسفریک فلوراید (APF) بر انواع سیلانت ها حائز اهمیت است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر کاربرد ژل فلوراید APF1 23% بر ریزسختی سطحی دو نوع سیلانت رزینی بدون فیلر و فیلردار و یک نوع کامپوزیت قابل جریان بود.
در این بررسی تجربی، 81 عدد دیسک از دو نوع سیلانت رزینی بدون فیلر (Fissurit F، Voco) و فیلردار (Fissurit FX، Voco) و یک نوع کامپوزیت قابل جریان (Arabesk Flow، Voco) در مولد مخصوص پلیمری آماده شدند به گونه ای که 27 عدد از دیسک ها از سیلانت رزینی بدون فیلر، 27 عدد از سیلانت رزینی فیلردار و 27 عدد هم از کامپوزیت قابل جریان فراهم گردیدند. نمونه های بالا، هر یک به سه گروه 9 تایی تقسیم شدند. در گروه شاهد (گروه 1 و 4 و 7) ژل APF بر سطح نمونه ها استفاده نگردید. در گروه های2 و 5 و 8 ژل فلوراید یک بار و به مدت 4 دقیقه بر روی سطح نمونه ها قرار گرفت و در گروه های 3 و 6 و 9، شش بار ژل APF استفاده شد(هر بار به مدت 4 دقیقه). سپس نمونه ها در آب مقطر قرار گرفتند. ریزسختی سطحی نمونه ها با استفاده از آزمون ریزسختی ویکرز بررسی شد. برای واکاوی آماری داده ها از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه (2-Way ANOVA) و یک طرفه (One-Way ANOVA) استفاده گردید.
نوع ماده مصرفی (فیشورسیلانت رزینی بدون فیلر، فیشورسیلانت رزینی فیلردار و کامپوزیت قابل جریان) بر مقدار ریزسختی سطحی موثر بوده، تفاوت بین سه ماده از لحاظ آماری معنادار بود (001/0 Pv<). کمترین ریزسختی سطحی مربوط به فیشورسیلانت رزینی بدون فیلر (96/15 کیلوگرم بر میلی متر مربع) و بیشترین ریزسختی سطحی مربوط به کامپوزیت قابل جریان (35 کیلوگرم بر میلی متر مربع) بود. همچنین تعداد دفعات کاربرد ژل (یک بار و یا چند بار مصرف) بر میانگین ریزسختی سطحی مواد تحت بررسی اثری نداشت (05/0 p>).
هر سه ماده سیلانت رزینی بدون فیلر،، سیلانت رزینی حاوی فیلر و کامپوزیت قابل جریان، در برابر اثرات مخرب ژل APF مقاوم بوده، تغییرات ریزسختی چندانی در آنها ایجاد نشد.