بررسی پتانسیل عضلانی برانگیخته دهلیزی چشمی در بیماران مبتلا به سرگیجه وضعیتی ناگهانی خوش خیم

از آنجا که اتریکول اصلی ترین اندام های آسیب دیده در سرگیجه وضعیتی ناگهانی خوش خیم است به نظر می رسد ثبت پتانسیل برانگیخته دهلیزی چشمی روش مناسبی برای ارزیابی اختلال عملکرد اتریکول و تاثیر عودکنندگی این نوع سرگیجه باشد. از این رو، این مطالعه با هدف بررسی پارامترهای این آزمون در مبتلایان به سرگیجه وضعیتی ناگهانی خوش خیم انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، پتانسیل عضلانی با ارائه محرک تن برست 500 هرتز با شدت 95 دسی بل nHL از طریق راه هوایی در 25 فرد سالم و 20 فرد مبتلا به سرگیجه وضعیتی ناگهانی خوش خیم ثبت شد.
میانگین دامنه پاسخ در گوش مبتلا در مقایسه با گوش غیرمبتلا و افراد سالم کمتر و میانگین آستانه در گوش مبتلا نسبت به گوش غیرمبتلا و افراد سالم بیشتر بود(p<0/05). میانگین نسبت عدم تقارن دامنه در بیماران نسبت به افراد سالم بیشتر بود(p<0/001). دو گروه تفاوت معنی داری را از لحاظ میانگین زمان نهفتگی موج n10 و موج p15 نشان ندادند(p>0/05). تعداد ناهنجاری های پاسخ در گوش مبتلای بیماران بیشتر از گوش غیرمبتلا و گروه سالم بود(p<0/05). بیماران مبتلا به سرگیجه وضعیتی ناگهانی خوش خیم عودکننده نسبت به بیماران غیرعودکننده تعداد ناهنجاری بیشتری نشان دادند(p=0/03).
نتایج پتانسیل عضلانی چشمی نشان دهنده اختلال بیشتر اتریکول در سرگیجه وضعیتی ناگهانی خوش خیم عودکننده است. پیشنهاد می شود از این آزمون در ارزیابی این نوع بیماران استفاده شود.