نظریه نص از دیدگاه متکلمان امامی

امامت محوری ترین جایگاه را در منظومه اعتقادی شیعه امامی دارد. نوع تعیین و نصب امام نیز در این مکتب با دیگر مکتب های اسلامی متفاوت است. امامیان از همان ابتدا به دلیل آنکه مقام امامت را امتداد مقام نبوت می دانستند، معتقد بودند امامت امیرالمومنین علی(علیه السلام)نه به دلیل فضائل بی شمار او نسبت به سایر صحابه و نه به دلیل انتخاب مسلمانان، بلکه بر اساس تعیین و معرفی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بوده است. این رویکرد در لسان علمی اندیشمندان امامی با تئوری (نص) تبیین شد. آنان در بحث امامت عامه (مقام ثبوت) بر آن شدند که نص، طریق انحصاری تعیین امام است؛ از این رو، در صدد ابطال راه های دیگر برآمدند، و در بحث امامت خاصه (مقام اثبات)، امامت امیرالمومنین علی (علیه السلام)را هم با نصوص جلی، هم با نصوص خفی و هم با نص فعلی (اظهار معجزه) اثبات کردند. مقاله پیش رو (تئوری نص) امامیان را با روی آورد توصیفی _ تحلیلی بررسیده است.