اثر شوری خاک و آب بر رشد و عملکرد چند ژنوتیپ گندم نان

به منظور بررسی تاثیر شوری آب و خاک بر رشد و عملکرد ژنوتیپ های گندم نان شامل رقم های فلات، بزوستایا، مهدوی، روشن، گاسپارد، گاسکوژن، سایونز، چمران، الوند، قدس، مرودشت، الموت، کراس اروند، کراس شاهی، و لاین های 4211*، 4211، 4213، 4209 و 17 M.V. طرحی در قالب بلوک های کامل تصادفی در دو مکان، مکان 1 (فیض آباد) با شوری آب آبیاری 4 و مکان 2 (داغستانی) با شوری آب 8- 6 دسی‍ زیمنس برمتر و در سه تکرار به مدت دو سال زراعی (79-1378 و 80-1379) در اراضی شور دشت سیلابی نیشابور اجرا شد. نتایج تجزیه مرکب دوساله نشان داد که در دو مکان اجرای آزمایش اثر سال و اثر ژنوتیپ بر صفت های عملکرد دانه، عملکرد کاه و عملکرد بیولوژیک معنی دار (01/0< P) بود. در مکان 1، لاین * 4211 بالاترین عملکرد دانه را به مقدار 4167 کیلوگرم در هکتار تولید کرد و رقم روشن با تولید 7833 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد کاه را داشت. بالاترین عملکرد بیولوژیک نیز به مقدار 11780 کیلوگرم در هکتار مربوط به رقم روشن بود. رقم فلات با تولید 2650 کیلوگرم دانه در هکتار، رقم سایونز با 4850 کیلوگرم کاه در هکتار و رقم فلات با عملکرد بیولوژیک 7817 کیلوگرم در هکتار به ترتیب کمترین عملکردهای دانه، کاه و بیولوژیک را داشتند. نتایج نشان داد که افزایش شوری باعث کاهش عملکرد دانه و کاه گردید، ولی در مقایسه با دانه، کاهش عملکرد کاه کمتر بود. در مکان 2 بیشترین عملکردهای دانه، کاه و بیولوژیک را رقم روشن به ترتیب 3867، 7983 و 11850 کیلوگرم در هکتار تولید نمود. کمترین عملکردهای دانه، کاه و بیولوژیک به مقدار 1567، 2983 و 4550 کیلوگرم در هکتار مربوط به رقم کراس اروند بود. باتوجه به این نتایج به نظر می رسد رقم های روشن، سایونز و لاین 4213 به شوری متحمل تر بوده و از نظر عملکرد دانه بر سایر ژنوتیپ ها برتری داشتند، هر چند رقم های روشن، کراس شاهی و الوند در این شرایط سه ژنوتیپ برتر در تولید کاه بودند و تنوع ژنتیکی از نظر تحمل به شوری در این رقم ها و لاین ها وجود دارد.